Beijing vervolg

Wat is het toch heerlijk opstaan als de zon schijnt! Zo lang we al op reis zijn hebben we al mooi weer, en dat maakt de vakantie alleen al een succes. De laatste drie dagen in Beijing hebben we iets rustiger aan gedaan. (Eigenlijk alleen wat langer in bed gelegen 's morgens of iets langer gedoucht :))
We hebben vooral heel veel gewandeld, waar we alle twee steeds erge lp's (lamme poten zoals Jeroen altijd zegt) van kregen! We hebben nog mooie tempels gezien die in de oude Chineze traditionele stijl zijn gebouwd. Bij alle bezienswaardigheden was het verschrikkelijk druk met Chineze toeristen, waardoor er weer veel gedrukt en voorgedrongen werd. Als je het van een afstandje aanschouwd is het grappig, maar als je er zelf tussen staat dan wordt het wel wat minder leuk. Dit geldt ook voor de metro, deze is in Beijing ook verschrikkelijk druk.Doordat er zo geduwd en getrokken wordt hebben nu al twee keer gezien dat iemand zijn been tussen de metro en het perron kreeg, wat je wel erg alert maakt bij het in en uit stappen. Verder zijn de geuren die je in de metro allemaal door elkaar heen ruikt niet te beschrijven, maar waarschijnlijk vinden de Chinezen dat wij niet lekker ruiken!! Los van het rochelen, spugen en laten van scheten, zijn de Chinezen goed gemanierd. Ze zijn ontzettend zuinig op hun omgeving en poetsen deze dan ook de hele dag. Overal op straat staan mannen en vrouwen schoon te maken. in de metro stations, in restaurants, gewoon overal.
We worden hier ook nog steeds erg bekeken, vooral de kleine kinderen vinden ons een attractie op zich. Als we dan even zwaaien zijn ouders en kind gelijk gelukkig.
We zien hier in Beijing wel vaker meer kinderen bij in een gezin. Ook zien we gelukkig haast net zoveel meisjes als jongens. We hebben namelijk begrepen dat het nog steeds erg belangrijk in China is dat je een jongetje krijgt en geen meisje. Op het platte land mogen ze nadat ze eerst een meisje hebben gekregen nog een keer proberen voor een jongetje. Als het dan toch een meisje is wordt het geaborteerd of ze zoeken een andere vrouw op om alsnog een jongetje te kunnen maken. In de grote steden wordt iedereen al wel wat moderner en speelt dit minder.
We zien per stad ook verschillen in de mensen. In Beijing hebben we meer "donkere" Chinezen gezien dan in Shanghai.
In Shanghai waren de vrouwen vaak in strakke kleding met hoge hakken, terwijl in Beijing de vrouwen weer meer op platte schoenen lopen en minder strak gekleed gaan. Wat overal hetzelfde is, is dat de mensen elkaar overal opzoeken om spelletjes te doen of om te bewegen. Midden op de stoep worden radio's neergezet en gaan mensen staan te bewegen op muziek.
Er sluiten terwijl ze bezig zijn steeds meer mensen aan, mannen, vrouwen, kinderen, en voordat je het weet staat de hele stoep vol met dansende mensen. Het is ook een soort van yoga. Veel oude fitte mensen, nog fitter zijn dan wij op zestienjarige leeftijd. Mao zal dit er wel ingeprent hebben.

Onderweg naar ons metrostation, waar we iedere dag ook een half uur heen moesten lopen, kwamen we langs een bazar waar vaak een rommelmarkt was. Je kunt je gewoon niet voorstellen wat ze daar nog verkopen! Alles wat je maar kan bedenken! Jeroen vindt het geweldig om hier rond te struinen en te kijken naar antieke dingen, ik zat op een stoepje mensen te kijken en te genieten van de zon. Jeroen heeft nog onderhandeld voor een aparte pijp, maar kreeg niet genoeg van de prijs af! Iedereen stond om Jeroen en de verkoper heen, waardoor de verkoper ook geen gezichtsverlies kon lijden. Hij bleef bij een veel te hoge prijs steken. Het rode boekje van Mao was ook op enkele plekken te koop. Evenals stenen wat de emotionele waarde hiervan is moeten wij nog zien te achterhalen.

Wild plassers zien we nog steeds veel, maar dan in de vorm van kinderen! Ze worden overal door hun ouders heen gezet om te plassen of poepen! De hele kleine kinderen dragen geen luier, maar hebben tussen hun benen gewoon een opening waardoor ze kunnen bukken en hun behoefte kunnen doen waar ze maar willen. Snel zindelijk op deze manier!

Het eten doen we hier de laatste paar dagen voorzichtiger. De buikgriep heeft mij (Yvonne) tijdelijk ongelukkig gemaakt (gelukkig waren we de norit meneer tegen gekomen in het vliegtuig en hebben we een stripje van hem meegekregen).

Beijing hebben wij nu eerst wel gezien.
The great wall, waarop een vrouw (geboren in leek) haar fototoestel liet vallen. En ons vervolgens in het Engels vroeg om een foto van haar te maken. Waarop Jeroen in het Nederlands vroeg; doet die het nog? Gelukkig wel, want hij is van mijn man, dan kunnen er hele verschrikkelijke dingen van komen. (heel herkenbaar :)). Moi zeiden wij tegen elkaar. En de mevrouw liep verder.

De verboden stad, prachtig om te zien. De mooie vormen en kleuren midden in de inmiddels moderne stad. Zo'n contrast, helaas hebben vele leiders en burgemeesters hun eigen stempel erop willen drukken door vele oude gebouwen tegen de vlakte te gooien voor vreselijke nieuwe gebouwen. Net zoiets als aan het damsterdiep.


Verder 2 winkelstraten, 1 met alleen maar dure merken en een ander met veel goedkopere zaken, maar met veel meer mensen en veel meer mensen.

We gaan nu opzoek naar schonere lucht, zo'n 2400 km verder op, maar met het vliegtuig. We waren in de lobby van het hotel nieuwsgierig gemaakt door een aantal Spanjaarden.

Verder hebben wij ons zelf nog uitgenodigd op de super mooie Tang Polo Club te Beijing zondag as. voor de finale. De organisatie staat klaar met 2 kaartjes :-)
Tot in Guilin!

(Inmiddels (de vorige keer ook al) geschreven door Jeroen en Yvonne samen)